Niemieckie granaty pistoletowe wystrzeliwane z rakietnicy

W poprzednim odcinku opisałem niemieckie granaty wystrzeliwane z karabinu. Niemcy skonstruowali i używali również (chociaż w mniejszym stopniu) granatów wystrzeliwanych z pistoletu-rakietnicy. Dzieliły się one na trzy podstawowe typy:

1. Typowe wzory granatów ręcznych dostosowane do wystrzeliwania z rakietnicy 26 mm ( Leuchtpistole ).

( Wurfkorper 361 LP, Nebelgranate 42/11 )

Granat pistoletowy — Wurfkorper 361 LP składał się z typowej głowicy niemieckiego granatu jajowego (lub trzonkowego) z przykręconym w miejsce zapalnika drewnianego trzonka o długości 160 mm i średnicy 20 mm. Z obu stron trzonka znajdowały się tuleje metalowe. Na przednią nakręcano głowicę granatu. Mieściła ona zapalnik uderzeniowy, lub czasowy-pirotechniczny. Tylne umieszczone było w zamkniętej tulei o średnicy 25 mm, która pełniła charakter łuski, mieszczącej ładunek miotający i spłonkę. W niej na wysokości 1 mm od dna wytoczono rowek o głębokości 2-3 mm i szerokości 3 mm. Po załadowaniu naboju do rakietnicy od przodu na rowek ten zakładano krążkową uszczelkę z tworzywa sztucznego o średnicy większej od średnicy przewodu lufy. Powstawała w ten sposób kryza nabojowa zapobiegająca wysunięciu naboju z lufy i umożliwiająca wystrzelenie granatu. Po zamknięciu rakietnicy była ona gotowa do oddania strzału. Zapalnik działał ze zwłoką 4,5 sek. od wystrzelenia lub w momencie upadku granatu na ziemię. Donośność strzału ok. 75-100 metrów.

Granat pistoletowy dymny Nebelgranate 42/11 był identyczną konstrukcją, w której zamiast głowicy wybuchowej zastosowano głowicę dymną.

2. Granaty skonstruowane do typowych rakietnic 26 mm ( Leuchtpistole ).

( Wurfgranat Patrone 326 LP, Sprenggranat Patrone LP )

Nabój-granat pistoletowy — Wurfgranat Patrone 326 LP składał się z granatu o średnicy 26 mm osadzonego w klasycznej łusce do rakietnicy. Granat miał w dolnej części przymocowane aluminiowe lotki służące jako stabilizator lotu. Wewnątrz skorupy, w przedniej części znajdowała się wkręcona iglica utrzymująca za pomocą sprężyny ładunek wybuchowy z zamocowaną w nim spłonką pobudzającą. Do ochrony przed przypadkowym wybuchem ładunek przytrzymywany był w tylnej części głowicy z pomocą bezpiecznika kulkowego. Uzbrojenie granatu następowało zaraz po wystrzale, kiedy pęd powietrza wyciągał zawleczkę z bezpiecznika kulkowego. Po uderzeniu granatu w przeszkodę siła bezwładności pokonywała opór sprężyny oddzielającej ładunek ze spłonką od iglicy i następował wybuch. Granat ładowano do rakietnicy od tyłu. Donośność strzału ok. 300m przy krótkiej lufie i ok. 500m przy lufie długiej.

Nabój-granat pistoletowy — Sprenggranat Patrone LP o konstrukcji podobnej do Wurfgranat Patrone 326 LP służył do niszczenia siły żywej w pomieszczeniach, czołgach, bunkrach. Zasięg strzału tylko 5 metrów. Zapalnik uderzeniowy ze zwłoką 1 sek.

3. Granaty przeznaczone do użycia w specjalnie do nich skonstruowanych rakietnicach o wzmocnionej

konstrukcji i gwintowanej lufie o kalibrze 23 mm ( Kampfpistole ).

( Wurfkorper 361 KP, Sprengpatrone für KP, Panzerwurfkorper 42 LP, Nebelpatrone 42/11 KP, Nebelpatrone für KP, Deutpatrone für KP, Fallschirm Leuchtpatrone für KP, Fallschirm Signalpatrone für KP )

Granat pistoletowy — Wurfkorper 361 KP była to wersja granatu Wurfkorper 361 LP przystosowana do wystrzeliwania z lufy gwintowanej o kalibrze 23 mm.

Granat pistoletowy — Nebelpatrone 42/11 KP była to wersja granatu Wurfkorper 361 KP , w której zastosowano głowicę dymną.

Granat pistoletowy — Sprengpatrone für KP był granatem o działaniu odłamkowym . Składał się ze stalowej gwintowanej głowicy wypełnionej materiałem wybuchowym osadzonej w typowej, krótkiej łusce do rakietnicy. Głowica posiadała zapalnik uderzeniowy. Nabój ładowano od tyłu. Podczas strzału gwinty w lufie nadawały pociskowi ruch wirowy, który stabilizował granat w czasie lotu. Donośność strzału ok. 100 m.

Granat pistoletowy przeciwpancerny — Panzerwurfkorper 42 LP był granatem o działaniu kumulacyjnym. Składał się ze stalowej gwintowanej głowicy kumulacyjnej osadzonej w krótkiej łusce do rakietnicy. Głowica posiadała zapalnik bezwładnościowy o działaniu uderzeniowym. Nabój ładowano od tyłu. Podczas strzału gwinty w lufie nadawały pociskowi ruch wirowy, który stabilizował granat w czasie lotu. Donośność strzału ok. 80 m, grubość przebijanego pancerza ok. 80 mm.

Granat pistoletowy dymny — Nebelpatrone für KP był granatem dymnym o konstrukcji analogicznej do granatu — Sprengpatrone für KP. Głowica bojowa zawierała mieszankę dymotwórczą.

Granat pistoletowy do wskazywania celu — Deutpatrone für KP był podobny do granatu Nebelpatrone für KP. Podczas strzału zapalała się mieszanka dymotwórcza, która wytwarzała podczas lotu granatu i po jego upadku czerwono-brązowy dym.

Granat pistoletowy oświetlający — Fallschirm Leuchtpatrone für KP . Konstrukcja analogiczna jak poprzednie. Głowica granatu zawierała ładunek oświetlający na spadochronie. Zapalnik czasowo-pirotechniczny powodował wyrzucenie ładunku oświetlającego ze skorupy po ok. 3 sekundach od momentu wystrzału. Od Deutpatrone für KP różnił się czarnym, wykonanym z tworzywa sztucznego przodem głowicy.

Granat pistoletowy sygnałowy — Fallschirm Signalpatrone für KP . Konstrukcja analogiczna do granatu

Fallschirm Leuchtpatrone für KP . Zamiast ładunku oświetlającego - pojedyncza gwiazda sygnałowa na spadochronie paląca się na zielono.

Grzegorz Franczyk

POLECAMY TAKŻE:





[removed][removed]