Rogožarski SIM-XIV-H: Jugosłowiański Wodnosamolot Patrolowy

W latach 30. XX wieku jugosłowiańskie siły zbrojne stanęły przed wyzwaniem zapewnienia skutecznego patrolowania swojego wybrzeża oraz wsparcia Marynarki Wojennej. W odpowiedzi na tę potrzebę, wraz z starzejącymi się wodnosamolotami Ikarus IO, powołano specjalną komisję w celu oceny stanu lotnictwa morskiego i opracowania wymagań dla nowego sprzętu.

Propozycja, która wzbudziła zainteresowanie, była wzorowana na brytyjskim samolocie Vickers Seagull. Planowano stworzenie jednopłatowego wodnosamolotu napędzanego silnikiem Gnome Rhone K-7 o mocy 420 KM, uzbrojonego w dwa karabiny maszynowe i cztery bomby, osiągającego prędkość przelotową 200 km/h.

Jednak wnioski komisji różniły się od założeń dowództwa, sugerując potrzebę wodnosamolotu z dwoma silnikami. Mimo to, decyzją zarządu opracowanie zlecono firmie Rogožarski, gdzie konstruktorem prowadzącym był Sima Milutinovic. Zespół pod jego kierownictwem postanowił zmniejszyć prędkość maksymalną na rzecz zwiększenia zasięgu, co miało umożliwić skuteczne patrolowanie wybrzeża.

Po rozpoczęciu prac projektowych i montażu pierwszego prototypu w styczniu 1938 roku, samolot został oblatany w lutym tego samego roku przez porucznika Augusta Canjko. Pierwsze próby ujawniły niedoskonałości, zwłaszcza w aerodynamice, co skłoniło do przeprowadzenia modyfikacji, w tym wymiany kadłuba.

Po udanych próbach prototypu rozpoczęto produkcję seryjną. W sumie zbudowano 18 maszyn, z których pierwsze zostały dostarczone w 1939 roku. W czasie niemieckiej inwazji na Jugosławię, samoloty były używane głównie do patrolowania wybrzeża oraz eskortowania konwojów, jednakże ich udział w działaniach bojowych był ograniczony.

Po kapitulacji kraju, część załóg zdecydowała się na przelot na stronę aliantów, kontynuując walkę. Włosi przejęli część maszyn, z których niektóre używane były do celów szkoleniowych.

SIM-XIV-H był dwupływakowym dolnopłatem o konstrukcji głównie drewnianej, napędzanym dwoma silnikami Argus. Wyposażony był w kabiny pilota i obserwatora oraz uzbrojenie obronne. Jego udział w historii jugosłowiańskiego lotnictwa morskiego, choć krótkotrwały, pozostaje istotnym elementem w historii tego kraju.